Korzenie Chrześcijańskie i Katolickie

Każda rzecz, której poświęcamy nadmierną uwagę (nawet dobra) może doprowadzić do oddalenia się od Bożej łaski, która usprawiedliwia nas przez krew Jezusa Chrystusa. Wrogiem rzeczy najlepszych są rzeczy dobre. W Ewangelii Łukasza (rodz.10,38-42), Marta zajęła się przygotowaniem wieczerzy dla wielu osób, bo należało to wykonać i było to dobre. Maria natomiast usiadła u stóp Jezusa i słuchała wraz z innymi słów życia. Kiedy Marta poprosiła Jezusa, aby odesłał Marię do pomocy przy stołach, On odparł, że Maria wybrała lepszą rzecz. Dążeniem Marty była troska o innych. Nie dostrzegła jednak większej wartości jaką było nauczanie Jezusa.

Interesowanie się judaizmem i kulturą żydowską jest dobre wtedy, jeśli prowadzi nas do Boga. Jeśli zaczynamy tworzyć nowe dogmaty i przepisy stajemy się jak Marta, której umknęła większa wartość – poznanie Najwyższego. Przyjmowanie Słowa Bożego w całości uchroni przed fałszywą religią i zwiedzeniem. Tworzenie doktryn na podstawie kilku wersetów może doprowadzić do upadku.

Sprawdzając Pismo i badając jak się rzeczy mają pamiętajmy, że języki oryginalne dają pełny obraz i kontekst użytych sformułowań. Język hebrajski jest wielowymiarowy (jedno określenie może mieć wiele znaczeń), język grecki jest naukowo-filozoficzny (jednoznaczne określa rzeczy). Tłumaczenia Biblii na język polski, angielski czy niemiecki, są częściową interpretacją pełnego Słowa Bożego. Aby poznać głębię tekstu biblijnego – niezbędna jest analiza języków oryginalnych.

W I wieku zgromadzenia mesjanistyczne (εκκλησια – ekklesia – czyli społeczność wywołanych, oddzielonych) w całości składały się z Żydów i prozelitów, czyli ludzi z narodów nawróconych na judaizm. W całości pierwsze zbory wierzących w Mesjasza, stanowiły odłam judaizmu. Początkowo nazywano ich Nazarejczykami (od miasta Nazaret). Określenie chrześcijanie pojawia się po raz pierwszy w Antiochii, wiele lat po wniebowstąpieniu Jezusa, celem odróżnienia od głównego nurtu judaizmu. Można powiedzieć, że chrześcijaństwo wywodzi się z judaizmu i było jego częścią.

Jaki obraz Kościoła obserwujemy na kartach Nowego Testamentu:

Jeszua (Jezus) jest Żydem, który przestrzega Tory ( הרות – nauka , wskazówka, pouczenie, wskazanie drogi-trasy). Przeszedł bar-micwe jako nastolatek, o czym czytamy w ewangelii Łukasza (2,39-52), obchodził wszystkie święta żydowskie i przestrzegał miszpat (טפשמ –

zarządzenia, sądy, żądania

prawne, wzór, prawo wykonawcze), hukk (קח – przepis, objaśnienie zaleceń i reguł, akty prawne, ustawy) i micwah (הוצמ – przykazania, polecenia, konkretne działania do wykonania – czyny, wypełnienie zarządzeń, zbiór przykazań).

– Wysłannicy (αποστολος – apostolos) są Żydami. Przestrzegali Tory, miszpatim, hukkim i micwah oraz obchodzili wszystkie święta żydowskie. Czytamy o tym w Ewangeliach, Dziejach Apostolskich – Pesach (Mt. 26,17-30; Mar. 14,12-26; Łuk. 22,7-23; Jan 13,21-30);

Szawuot (Dz.Ap. 2,1); Sukkot (Jan 7, 2;37 ); Chanuka (Jan 10, 22)

– Szaul (Paweł) jest Żydem, a w dodatku faryzeuszem.

Społeczność mesjańska codziennie spotyka się w Drugiej Świątyni, w synagogach oraz po domach. Kiedy Szaul spotyka się z Mesjaszem i zaczyna za Nim podążać, Bóg objawia mu, że zaniesie Ewangelię do pogan (goim – narody). Poganie nawracają się masowo i zaczyna być widoczne napięcie pomiędzy Żydami mesjanistycznymi, a nawróconymi poganami odnośnie przestrzegania Tory (czytamy o tym w Dz.Ap. 15,1-32). Wtedy na zgromadzeniu (Żydów mesjanistycznych) w Jerozolimie podjęto ten temat. Ustalono wtedy, że poganie oprócz 10 słów z Synaju (Dekalog II Moj. 20,1-17) mają przestrzegać z Tory także cztery dodatkowe elementy – czyli wystrzegać się:

1.ειδωλοθυτον – eidolothuton – rzeczy ofiarowanych idolom, bożkom i nie chodziło tylko o samo jedzenie (mięso)

2.spożywania krwi i wszystkiego co zawiera krew – dam (םד – krew, krew ofiarna, pot. życie)

3. jedzenia zwierząt uduszonych (z krwią)

4.πορνεια – porneia – wszelkiego rodzaju pornografii, nierządu kultowego, wszeteczeństwa, rozwiązłości seksualnej, kazirodztwa

Kiedy w NT czytamy ostrą krytykę dotyczącą Prawa, Jezus wyraźnie sprzeciwia się judaizmowi rabinicznemu, a nie biblijnemu. Chrystus sam siebie nazywa dabar, memra (רבד – prawdziwe słowo, rzecz, sprawa Ew. Jana 1,1).
Przyjrzyjmy się kluczowej Wieczerzy Paschalnej; Pascha – przejście pojawia się podczas wyjścia Izraela z Egiptu – z niewoli fizycznej do wolności. Jezus podczas obchodzenia tego
święta nadaje mu nowy wymiar i pogłębione znaczenie.

Wyjście Izraela z niewoli duchowej, grzechu – do nowego życia w pełnej wolności.

W tłumaczeniu polskim jest napisane:

„Potem wziął kielich i podziękował, dał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy; albowiem to jest krew moja nowego przymierza, która się za wielu wylewa na odpuszczenie grzechów.” (Mt. 26,27-28)

Słowo które zostało przetłumaczone jako nowe przymierze w j. greckim brzmi καινος – kainos (odnowione, odświeżone); na oznaczenie czegoś zupełnie nowego używa się słowa νεος – neos (nowy,młody).

Czy ma to sens w kontekście całego Słowa? O jakim przymierzu mówi Jezus? I na jaką obietnicę się powołuje?

W księdze Jeremiasza 31,31-34 czytamy:

„Oto idą dni – mówi Pan – że zawrę z domem izraelskim i z domem judzkim nowe przymierze. Nie takie przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami w dniu, gdy ich ująłem za rękę, aby ich wyprowadzić z ziemi egipskiej, które to przymierze oni zerwali, chociaż Ja byłem ich Panem – mówi Pan – lecz takie przymierze zawrę z domem izraelskim po tych dniach, mówi Pan: Złożę mój Zakon (Torę) w ich wnętrzu i wypiszę go na ich sercu. Ja będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. I już nie będą siebie nawzajem pouczać, mówiąc: Poznajcie Pana! Gdyż wszyscy oni znać mnie będą, od najmłodszego do najstarszego z nich – mówi Pan – odpuszczę bowiem ich winę, a ich grzechu nigdy nie wspomnę.”

Ponieważ przymierze Synajskie nie przemieniło serc ludzkich z powodu natury i złych skłonności człowieka, Bóg mówi, że „odświeży” swoje przymierze z Izraelem wkładając Zakon (Torę) do wnętrza serca swego ludu. Jezus podczas sederu paschalnego powołał się właśnie na tą obietnicę. Proszę zwrócić uwagę, że Przymierze Synajskie rozpoczyna się Paschą i ofiarą z baranka. Nadanie pełnej mocy prawnej do funkcjonowania następuje w czasie święta Szawuot pod górą Synaj – tablice z Dekalogiem (w ogniu i szumie wielu głosów).

Nowe Przymierze rozpoczyna się w czasie Paschy, gdzie barankiem ofiarnym staje się Jezus. Nadanie pełnej mocy prawnej do funkcjonowania następuje w czasie święta Szawuot – zesłanie Ducha Św. i wpisanie Bożego Prawa (Tory) do wnętrza człowieka

(w ogniu i szumie wielu głosów).

Czym jest w takim razie Tora?

Dekalog (10 słów), które Izrael otrzymał na Synaju – jest sednem Tory. Natomiast jej sercem są dwa przykazania w których streszcza się całe prawo Boże i Prorocy:

„Nauczycielu, które przykazanie jest największe ?

A On mu powiedział: Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej. To jest największe i pierwsze przykazanie. A drugie podobne temu: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opiera się cały zakon i prorocy.” (Mt. 22,36-40; III Moj. 19,18; V Moj. 6,5).

Czy to brzmi obco? Albo czy, to już nie obowiązuje?

Ciekawe, że pierwsze publiczne nauczanie Jezusa tzw. kazanie na górze odwołuje się do Tory. W Ewangelii Mateusza możemy dokładnie przeczytać w rozdziałach 5, 6, 7 odświeżony wykład Tory, gdzie Jezus nadaje jej właściwe zrozumienie, pełniejsze, pogłębione znaczenie i podnosi wymagania, standardy Boże. Mesjasz wielokrotnie tocząc dysputy z uczonymi w Torze, karci ich za dodawanie ludzkich praw do Prawa Bożego. Wyraźnie sprzeciwia się judaizmowi rabinicznemu, a wskazuje prawdziwy judaizm biblijny. Skoro Jezus objaśnia Zakon i sam go przestrzega, to czy możemy powiedzieć, że zniósł Torę?

Co w takim razie z innymi przykazaniami i przepisami?

Arcykapłan raz w roku (Jom Kipur – Dzień Pojednania) wchodził za zasłonę do Miejsca Najświętszego wylewał krew na przebłagalnię, która znajdowała się na Skrzyni Przymierza (Aron), aby oczyścić lud z nieświadomych, zapomnianych grzechów i zadość uczynić wymaganiom Bożego Prawa. W Arce znajdowały się kamienne tablice z Synaju, dzban z manną i laska Aarona. Obok Skrzyni leżały zwoje z miszpatim, hukkim i micwah. Skoro Jezus stał się barankiem ofiarnym i wylał swoją krew na przebłaganie za wielu, to jakie znaczenie mają rzeczy znajdujące się w Arce?

– Tablice Przymierza Synajskiego (10 słów) serce Tory – Boże wymagania w relacji z Bogiem i bliźnimi
– Dzban z manną – codzienna relacja z Bogiem przez Jezusa, który jest prawdziwym chlebem z Nieba, którego potrzebujemy każdego dnia

– Kwitnąca Laska Aarona wykonana z drzewa migdałowca, gdzie jego kwiat w języku hebrajskim oznacza czuwać, być na straży – może oznaczać modlitwę i rozmowę z Bogiem.
List do Hebrajczyków 8,13-9,10 wyraźnie mówi, że przepisy i przykazania Prawa, które dotyczą ofiar za grzesznych i tematy z nimi powiązane mają się zestarzeć i zaniknąć, bo mamy doskonałego

Arcykapłana, który sprawił ofiarę doskonałą i zaprowadził nowy porządek.

„Używszy określenia nowe uczynił pierwsze przymierze starym, a coś co robi się stare, podlega procesowi starzenia się i zmierza ku całkowitemu zanikowi.”

Od samego początku w Bożym planie było przyprowadzić „inne owce” do owczarni i wszczepić je w Izrael, który jest szlachetną winoroślą. Apostoł Paweł w liście do Rzymian w 11 rozdziale przestrzega pogan, aby się nie wynosili nad Żydów, bo większa część z nich odrzuciła Mesjasza, aby Ewangelia dotarła do wszystkich narodów. Nie możemy mówić, że Bóg odrzucił Żydów. Bo jeśli obietnice, które im złożył – nie dotrzymał, to jaką możemy mieć pewność, że dotrzyma obietnice złożone Kościołowi.

Judaizm rabiniczny jest wypadkową prześladowań i krzywd jakie Żydzi doznali od ludzi, którzy mienili się być chrześcijanami. Judaizm rabiniczny w wielu tematach jest zwiedziony. Jednak w zasadniczych rzeczach woła do Boga i prosi o Mesjasza. Część Izraela będzie miała zasłonę na oczach, aż do czasu, gdy wszyscy poganie, którzy mają się nawrócić, wejdą do społeczności Izraelskiej. Potem będzie zbawiony cały Izrael. Takie jest przymierze, które zawarł Bóg z Domem Izraela wg ciała. Ciekawe, że w Objawieniu Jana Jezus dalej przedstawia się wszystkim jako Lew z pokolenia Judy.

Przedstawiam teraz modlitwę, którą Żydzi odmawiają 3 razy dziennie. Fragment AMIDY:

BŁOGOSŁAWIONY JEST PAN NASZ I STWÓRCA
BŁOGOSŁAWIONY JEST BÓG NASZYCH OJCÓW
BÓG ABRAHAMA, IZAAKA, JAKUBA
BÓG WSZECHPOTĘŻNY I STRASZNY W SWEJ MOCY
WYWYŻSZAJ GO, BO DAJE DOBRE RZECZY NAM ON
WŁADCĄ JEST, MIŁOSIERDZIE JEGO WIECZNIE TRWA
PRZYSZEDŁ ODKUPICIEL DO WSZYSTKICH SYNÓW
Z POWODU MIŁOŚCI I SWEGO IMIENIA
ZBAWICIEL KRÓL ON TARCZĄ MOJĄ W KAŻDYM DNIU
BŁOGOSŁAW GO, PAN TARCZĄ ABRAHAMA JEST
BACZY NA ŻYJĄCYCH POD JEGO ŁASKĄ
ON WSKRZESZA UMARŁYCH Z WIELKIM WSPÓŁCZUCIEM
POTĘŻNY BÓG, KTÓRY Z MARTWYCH WSKRZESI NAS
TYŚ PANEM JEST, TY OBDARZASZ ŻYCIEM NAS
PODNOSI UPADŁYCH, UZDRAWIA CHORYCH
WYPUSZCZA NA WOLNOŚĆ WSZYSTKICH UWIĘZIONYCH

—————————————————————————————————————–
BARUCH ATA ADONAI ELOHEJNU
BARUCH ATA ELOHEJ AWOTEJNU
ELOHEJ AWRHAM, ITZCHAK, WE`JAKOW
HA`EL HAGADOL, HAGIBOR, WHANORA
EL ELJON GOLEM CHASIDIM TOWIM
KONEH HAKOL WE`KOCHER CHASDEI AWOT
UMEWI GO`EL LIWNEJ BE`NEIHEM
LE`MAAN, LE`MAAN SZMO BE`AHAWAH
MELECH OZER UMOSZJA UMAGEN
BARUCH ATA ADONAI MAGEN AWRAHAM
ME`CHALKEL CHAJIM BE`CHESED
ME`CHAJEH METIM BE`RACHAMIM RABIM
ATA GIBOR ATA ME`CHAJEH METIM
ATA ADONAI RAW LE`HOSZIJA
SOMECH NOFLIM WE`ROFE CHOLIM
ROFE CHOLIM UMATIR ASURIM

Czy bycie Żydem ma jakieś znaczenie dzisiaj?

Czyż to nie z Izraelem zostały zawarte wszystkie przymierza?

Czyż to nie Izraelowi zostały dane wszystkie obietnice?

Czyż Bóg nie wybrał Izraela aby objawić się światu?

Czyż zbawienie dla wszystkich nie przyszło przez naród Izraelski?

Czyż Jezus nie powróci do Izraela?

Czyż Jerozolima nie jest miastem Boga?

Wszystkie próby połączenia chrześcijaństwa z innymi wpływami kulturowymi, innym systemem wierzeń, filozofią grecką, teologią współczesnych, doprowadziły przez lata historii Kościoła do licznych zwiedzeń i herezji. Wszelkie działania skierowane na oderwanie Kościoła od jego żydowskich korzeni skutkują z czasem:

– odstępstwem od Boga i Jego woli, tak wobec Kościoła jak i narodu żydowskiego;

– błędnym lub bardzo powierzchownym rozumieniem Biblii

– niebezpieczeństwem popadnięcia w pychę i osąd

– przyjęciem całkowicie zwodniczej i niebezpiecznej teologii zastąpienia, zgodnie z którą
rzekomo Bóg odrzucił Izrael, a Kościół zastąpił Naród Wybrany, z uwagi na to, że większa
część społeczności żydowskiej nie rozpoznała w Jezusie swojego Mesjasza.

Jeśli odrzucimy z judaizmu ludzką naukę i filozofię, to lepiej zrozumiemy żydowskie korzenie
chrześcijaństwa, bo Dom Boży zbudowany jest na żydowskich apostołach, na żydowskich prorokach, a kamieniem węgielnym (fundamentem) jest Jeszua HaMaszijah – Jezus Chrystus, który wg ciała jest Żydem.

szalom