Model Edukacji Osobistej
Edukacja osobista to przełomowy program edukacyjny, który po raz pierwszy został opracowany i wdrożony w Bat Yam. Dziś program realizowany jest w wielu miastach i szkołach na terenie Izraela. Każda instytucja edukacyjna, która przyjmuje program, stopniowo staje się częścią swojej społeczności rozwojowej, przyczyniając się tym samym do tworzenia różnych i unikalnych modeli.
Założenie programu:
- Wszyscy jesteśmy silni w niektórych obszarach, a przeciętni lub słabi w innych. Odnalezienie obszaru siły, pielęgnowanie go i wyrażanie może zapewnić doświadczenie sukcesu i wzmocnić poczucie własnej wartości.
- Obszary siły są możliwe, liczne i zróżnicowane i wykraczają daleko poza ofertę szkolnego programu nauczania. Ci, którzy są słabi w matematyce, mogą być doskonali w ogrodnictwie, a ci, którzy są przeciętni w języku, w rysowaniu.
- Edukacja osobista skupia się na towarzyszeniu dziecku w jego drodze poszukiwania i definiowania obszarów jego siły. Odbywa się to przez dwa główne elementy: 1. Tworzenie osobistej i bliskiej relacji z ważną osobą dorosłą. 2. Stworzenie środowiska pedagogicznego wspierającego realizację potencjału tkwiącego w każdym dziecku.
Zestaw narzędzi do edukacji osobistej:
Edukacja osobista dla nauczycieli
Aby w sposób wspierający i opiekuńczy towarzyszyć dziecku w jego podróży, nauczyciel musi sam doświadczyć poczucia spełnienia i odkrycia. Szkoła, która przyjmuje metodę edukacji osobistej, zachęca nauczycieli do odnajdywania i realizowania swoich sił i działania za ich pośrednictwem. Nauczycielowi o niskiej samoocenie, który doświadcza frustracji, będzie bardzo trudno wzmocnić dzieci.
Sformułowane i podpisane pomiędzy dzieckiem a wychowawcą i rodzicami ucznia oraz towarzyszące w ramach kręgów dyskusyjnych
Nauczyciel staje się dla dziecka postacią znaczącą. Prowadzi z nim osobiste rozmowy i jest związany z różnymi kręgami swojego życia – rodziną, ruchem młodzieżowym, domem kultury, opieką społeczną.
Każde dziecko należy do grupy wsparcia, która spotyka się każdego ranka. W ramach grupy formułuje swoje cele i bada proces ich osiągania w czasie.
Edukacja osobista podnosi wizerunek własny i społeczny ucznia oraz jego osiągnięcia naukowe. Proces ten poprawia klimat społeczny, ogranicza przemoc, a lokalny wizerunek zmienia się na lepsze. Program edukacji osobistej postrzega ucznia jako część środowiska rodzinnego i społecznego, w którym żyje. Dlatego program wymaga zintegrowanej pracy pomiędzy systemami edukacji (formalnym i nieformalnym), systemami opieki społecznej i organami wolontariatu. Celem tej współpracy jest koordynacja i łączenie zasobów pomiędzy wszystkimi usługami świadczonymi na rzecz ucznia i jego rodziny przez systemy lokalne.