Model drużyny sportowej w uczeniu się w grupie

Zespół to grupa (nauczycieli, dyrektorów, uczniów…) mająca wspólny cel. Aby osiągnąć ten cel, jak w meczu piłkarskim, każdemu przydzielana jest rola, która odpowiada jego umiejętnościom, wykorzystuje jego mocne strony i daje wyraz swojej twórczości. Dostrzeganie i wzmacnianie jednostki jest niezbędnym warunkiem sukcesu zespołu, a jednostka ze swojej strony jest oddana duchowi zespołu i realizacji jego celów. I tak jak w piłce nożnej i sporcie w ogóle, powstaje skoncentrowana, znacząca i potężna energia, która może wykonać prawie każde zadanie.

W drużynie obowiązują dwie zasady:
  1. Każdy się uczy, każdy uczy – zespół działa jak sieć (a nie jak piramida), co oznacza, że ​​każdy wnosi swój wkład w wiedzę i umiejętności oraz jest ofiarowywany przez innych. Zespół dostrzega różnicę i wyjątkowość każdego z nich. Dlatego też, gdy „jednostka” zostaje wzmocniona i wzmocniona, „razem” wychodzi nagrodzone.
  2. Mierzalny i przejrzysty wspólny cel – zespół ma wspólny cel, do osiągnięcia którego zobowiązują się wszyscy uczestnicy. Nie ma między nimi konkurencji, tylko współpraca i wzajemna pomoc. Każdy zespół buduje narzędzia pomiarowe, które pozwalają mu być w stałym kontakcie z wynikami swoich działań. Wyniki (średnia grupy, a nie wyniki indywidualne) są prezentowane w przejrzysty sposób wszystkim członkom zespołu i stanowią poduszkę do ciągłego dialogu między członkami zespołu w celu poszukiwania i rozwijania sposobów promowania sukcesu grupy.

Czerwony, żółty i zielony – Aby być precyzyjnym i doskonalić model „uczeń uczy”, trenerzy drużyny używają trójkolorowych zakładek. Po wstępnym pomiarze materiału każdy uczeń umieszcza obok niego kartę określonego koloru.

ZIELONA – kontroluję materiał i mogę uczyć innych,

ŻÓŁTA – rozumiem, ale wciąż potrzebuję nauki,

CZERWONA – nie rozumiem, potrzebuję pomocy. 

Celem jest

osiągnięcie maksymalnej liczby zielonych kart

na koniec lekcji.

Dobrze działający zespół ma kilka znamion:

  • Istotne relacje między członkami zespołu
  • Współpraca
  • Wspólne znaczenie i odpowiedzialność
  • A co najważniejsze przyjemność, radość z robienia

Dla percepcji miast edukacji rdzeń zespołu składa się w nim z całej Tory: dostrzegania jednostki i wspólnego tworzenia – wizji jednostki, jej wyjątkowości i witalności dla otoczenia. Jednocześnie tworzenie sieci współpracy, która promuje i wzmacnia jednostkę i grupę.

O roli nauczyciela – „Nauczyciel nadajnika”  a  „Nauczyciel sieci”

Większość wiedzy i treści jest obecnie dostępna online, więc nauczyciel nie jest już odpowiedzialny za dostarczanie treści swoim uczniom. Nauczyciel w wybranej klasie jest w zasadzie coachem. Jako trener zespołowy uogólnia podział ról według mocnych stron. W tym celu musi wyspecjalizować się w towarzyszeniu dziecku, aby znaleźć jego „właściwe miejsce”. Następnie musi zarządzać procesem przekształcania wszystkich uczniów w nauczycieli i tworzyć w klasie uczącą się i rozwijającą społeczność.

Rola ucznia

Kiedy mówimy o przekształceniu klasy w społeczność uczniów, mamy na myśli to, że każdy ma do odegrania rolę w promowaniu grupy. Nie musi to być bezpośrednio związane z nauką teoretyczną. Nawet ci, którzy są odpowiedzialni np. za organizowanie grup na WhatsApp czy budowanie tygodniowego wskaźnika postępów, wnoszą swoje mocne strony, a grupa korzysta z niego nie mniej intensywnie niż ci, którzy uczą matematyki.

Nauczyciel i uczniowie wybranej klasy

Podobnie jak w drużynie sportowej, rola nauczyciela/trenera różni się od ról zawodników. Choć nie jest już źródłem wiedzy, a jedynie pomaga zespołowi dotrzeć do źródeł wiedzy i je przetworzyć, to nadal jest odpowiedzialny za zorganizowanie zespołu, towarzyszenie mu i równoważenie „graczy”. Student w sieci odgrywa bardzo ważną rolę. Ponieważ zarówno daje, jak i otrzymuje ze wszystkich kierunków, a nie tylko z góry, jego ruch w przestrzeni jest jego odpowiedzialnością i wyborem. Pod pewnymi względami jego praca jest znacznie cięższa niż w strukturze piramidalnej. Po znalezieniu i określeniu swoich mocnych stron musi je zastosować z pomocą nauczyciela, w formie ról grupowych. W ten sposób każdy uczeń zostaje wyrażony, czuje, że jego wyjątkowość jest dostrzegana i znacząca, a jednocześnie grupa zyskuje jego umiejętności, a zwłaszcza motywację do jej promowania.